Weekend Warriors

więcej tutaj.:
http://www.altair.com.pl/start-4077

Jak na czołg nie podoba mi się spora powierzchnia prawie pionowego pancerza z samego przodu - tam najczęściej będzie przyjmować ostrzał. W nazwie artykułu jest "Polski wóz bojowy XXI wieku" - dużo bardzie przypomina wóz bojowy niż czołg.

To nie jest czołg.
To raczej wielozadaniowy wóz bojowy - wsparcia piechoty.
W starciu z czołgiem niestety zostaną z niego szmaty.

Nie no ładne toczydło :D

ZibiD napisał(a):To nie jest czołg.

Ciekawe.

PWN tak opisuje czołg:
czołg, pojazd gąsienicowy, opancerzony, uzbrojony w armatę na ruchomej wieży i 1–3 karabiny maszynowych, masa do ok. 60 t; ze względu na przeznaczenie czołgi dzieli się na podstawowe oraz specjalne: dowódcze (o rozbudowanych środkach łączności), rozpoznawcze, saperskie, desantowe itp.; czołgi podstawowe produkowane po II wojnie światowej dzieli się na generacje (grupy czołgów, które charakteryzują się rozwiązaniami o podobnych parametrach); czołgi po raz pierwszy użyto IX 1916 w bitwie nad Sommą.


W którym miejscu to co wkleiłem NIE JEST CZOŁGIEM ?

Python ciekawe rzeczy prawisz.

W takim razie: http://pl.wikipedia.org/wiki/BMP-1

To jest czołg:

1.Jest pojazdem opancerzonym - jest
2.Jest gąsienicowy - jest
3.Uzbrojony w armatę - jest armata
4. 1-3 karabiny maszynowe- są.


W takim razie, BWP-1 jest czołgiem. A to ciekawe :D

Bo to co zacytował Python jest nieaktualne od co najmniej 40 lat.

To ja poproszę o AKTUALNĄ definicję czołgu :-D

Bo po mojemu to za bardzo sugerujecie się tym jak wyglądały czołgi 50 lat temu....

Traktat o Konwencjonalnych Siłach Zbrojnych w Europie mówi że czołgiem jest opancerzony wóz bojowy o masie nie mniejszej niż 16,5 t, uzbrojony w armatę kalibru przynajmniej 75 mm, mocowaną w obrotowej wieży.

Wg tej definicji BWP-1 nie jest czołgiem. Nie jest według niej też ten czołg choć czołgiem jest: http://www.enemyforces.net/tanks/strv103c.htm.

Zresztą nie wiem czy gdzieś można w ogólne znaleźć poprawną definicję czołgu. Jak dla mnie pojazd który zaprezentował Python to czołg średni, raczej nie mały bo ma za duża masę (ponad 30t). Klasyfikacja jest taka:
- czołgi małe do 5t,
- czołgi lekkie do około 20t,
- czołgi średnie do około 30-40t,
- czołgi ciężkie do około 100t,
- czołgi bardzo ciężkie ponad 100t.

To jest kura panie generale!

;)

CZOŁG TO BESTIA WOJNY,
UNIERUCHOMIONY - STAJE SIĘ BUNKREM,
POZBAWIONY AMUNICJI – STAJE SIĘ SCHRONEM,
ZNISZCZONY – STAJE SIĘ GROBEM,
A JEGO ZAŁOGA ZOSTAJE POSMIERTNYMI BOHATERAMI…

A na poważnie:

kpt. dr inż. Rafał BAZELA
Wojskowy Instytut Techniczny Uzbrojenia
WOZY BOJOWE WE WSPÓŁCZESNYCH
OPERACJACH WOJSKOWYCH
W artykule przedstawiono informacje na temat współczesnych wozów bojowych. Ponadto ukazano zadania wozów bojowych na współczesnym polu walki i wynikające z tego wymagania na ich uzbrojenie.

1. Wstęp
W literaturze wóz bojowy definiuje się jako samobieŜny pojazd uzbrojony i zwykle opancerzony zdolny, do poruszania się w trudnym terenie.
Do podstawowych wozów bojowych należą:
– czołgi,
– bojowe wozy piechoty,
– transportery opancerzone.
Czołgi na współczesnym polu walki przeznaczone są do niszczenia celów opancerzonych i ufortyfikowanych oraz siły Ŝywej zarówno z miejsca, jak i w ruchu. Do niedawna dzielono je w zależności od masy na lekkie, średnie i ciężkie. Obecnie znacznie ważniejszym kryterium podziału czołgów jest ich poziom technologiczny. Współczesne czołgi dzieli się na wozy pierwszej, drugiej i trzeciej generacji. Do danej generacji zalicza się konstrukcje mające zbliżoną wartość bojową i wykazujące się określonymi podobieństwami zastosowanych rozwiązań technicznych. Pierwsza generacja, to czołgi produkowane bezpośrednio po zakończeniu drugiej wojny światowej lub będące wersjami rozwojowymi konstrukcji z pierwszej połowy lat czterdziestych i nieróżniące się technologicznie od najlepszych czołgów drugiej wojny światowej. Czołgi drugiej generacji, to konstrukcje z lat sześćdziesiątych. Ich budowa różni się w znaczny sposób od czołgów pierwszej generacji. Największy wpływ na to miało upowszechnienie broni jądrowej i stała groźba jej Użycia. Wpłynęło to na wzrost opancerzenia i ruchliwości, przy czym w różnych państwach nadawano różne znaczenie obu tym czynnikom. Kilkakrotnie wzrosła siła i precyzja ognia i to nie tylko z powodu wzrostu kalibru i celności armat, lecz także w związku z wprowadzeniem na szeroką skalę noktowizyjnych urządzeń obserwacyjno-celowniczych umożliwiających walkę w nocy.
Wykrystalizowała się koncepcja czołgu podstawowego (średniego), określanego na zachodzie Europy jako Main Battle Tank (MBT), a w Związku Radzieckim jako Osnownoj Bojowoj Tank (OBT).
W końcu lat siedemdziesiątych do uzbrojenia wchodzą pierwsze czołgi trzeciej generacji, a ich nowe wzory produkowane są do dzisiaj. Znane jest stwierdzenie, Że o ile w konstrukcjach czołgów drugiej generacji niewystarczające było w stosunku do potrzeb opancerzenie lub mobilność, to w przypadku czołgów trzeciej generacji udało się osiągnąć ten cel – czołg mobilny i dobrze opancerzony. Jedną z charakterystycznych cech tej generacji czołgów jest nasycenie sprzętu elektroniką, której wartość waha się w granicach 10–25% ceny czołgu.
Transportery opancerzone i bojowe wozy piechoty przeznaczone są głównie do bezpiecznego transportu wojska do strefy walki. Ponadto, wraz z rozwojem ich uzbrojenia skutecznie wspierają czołgi w zwalczaniu środków przeciwpancernych, celów powietrznych i siły Żywej przeciwnika. Początkowo zadaniem tych pojazdów było dostarczenie Żołnierzy jak najbliżej rejonu walki. Po spieszeniu się, Żołnierze wraz z czołgami atakowali pozycje nieprzyjaciela. Gdy rejon obrony został opanowany, transportery doganiały pierwszy rzuti rozpoczynano pościg na pojazdach. Taki sposób zastosowania opancerzonych pojazdów w pełni odpowiadał ich nazwie – transportery opancerzone. W celach raczej samoobrony uzbrajano transportery opancerzone w karabiny maszynowe, umieszczane najczęściej na odkrytych podstawach. Wraz ze zmianą charakteru pola walki zaistniała konieczność dozbrojenia transporterów opancerzonych, tak aby maksymalnie zwiększyć ich siłę ognia i umożliwić im efektywne wsparcie przewożonej piechoty. Tak zrodziła się koncepcja budowy silnie uzbrojonych bojowych wozów piechoty.

2. Zadania wozów bojowych we współczesnych operacjach
Po przeanalizowaniu współczesnych konfliktów, w których Używano wozów bojowych,
należy stwierdzić, Że wozy bojowe wykorzystywane są głównie w operacjach wojennych oraz jako wsparcie w operacjach pokojowych. Przy czym poszczególne rodzaje wozów bojowych wykorzystywane są do wykonywania zadań w działaniach o różnym charakterze. Czołgi – do prowadzenia działań zaczepnych oraz wsparcia bojowych wozów piechoty w obronie.
Bojowe wozy piechoty – w działaniach obronnych i zaczepnych we współdziałaniu z czołgami. Transportery opancerzone – głównie w operacjach pokojowych, natomiast w operacjach wojennych spełniają drugorzędną rolę – przede wszystkim jako transport pododdziałów piechoty towarzyszącej czołgom i bojowym wozom piechoty oraz jako wsparcie ich działań. Na podstawie tych analiz można stwierdzić, Że wozy bojowe mogą być Użyte w działaniach obronnych, w natarciu lub wykonywać specyficzne zadania w operacjach pokojowych.

2.1 Zadania wozów bojowych w działaniach obronnych
Celem obrony, niezależnie od sposobu jej prowadzenia, będzie zawsze udaremnienie lub odparcie uderzeń przeciwnika, zadanie mu maksymalnych strat oraz utrzymanie zajmowanych rejonów (pozycji, obiektów). Warunkiem powodzenia działań w obronie, a tym samym osiągnięcie tak zdefiniowanego celu obrony będzie zespolenie wszystkich sił i środków w jeden spójny system. Zadania wozów bojowych w ramach tak pojmowanego systemu zależeć będą przede wszystkim od ich miejsca w ugrupowaniu bojowym. Pododdziały czołgów w obronie z reguły wyznaczane są do drugiego rzutu, szczególnie wtedy, gdy w planie walki zakłada się wykonanie kontrataku lub powstrzymanie natarcia przeciwnika z rubieży ogniowych. Możliwości bojowe czołgów, szczególnie parametry posiadanego uzbrojenia preferują Użycie ich w obronie do działań zaczepnych.
Z kolei pododdziały czołgów skierowane do pierwszego rzutu mogą być wykorzystywane dwuwariantowo: jako wsparcie dla piechoty wyposażonej w bojowe wozy piechoty i transportery opancerzone lub samodzielnie. Pododdziały wyposażonej w bojowe wozy piechoty (BWP) w obronie z zasady wykorzystywane są w pierwszym rzucie na kierunku (w rejonie) głównego wysiłku obrony.
Parametry taktyczno-techniczne uzbrojenia bojowych wozów piechoty oraz indywidualne i zespołowe uzbrojenie przewożonej drużyny piechoty umożliwiają podjęcie skutecznej walki z nacierającymi wojskami przeciwnika, umożliwiając utworzenie głębokiej strefy ciągłego ognia przeciwpancernego i przeciwpiechotnego. Pododdziały zmechanizowane wyznaczone do drugiego rzutu z reguły obsadzają rubieże obronne na prawdopodobnych kierunkach włamania, tworząc warunki do ostatecznego załamania natarcia przeciwnika. W tej sytuacji ich własności bojowe wykorzystywane są podobnie jak w przypadku pierwszego rzutu. Pododdziały wyposażonej w bojowe wozy piechoty wykorzystywane mogą być również do działań przed przednim skrajem obrony, np. w składzie oddziału wydzielonego działającego w pasie przesłaniania. Parametry techniczne bojowych wozów piechoty umożliwiają im wykonywanie zadań w czasie zajmowania kolejnych rubieżny obrony, w warunkach bezpośredniej styczności z przeciwnikiem. Pododdziały wyposażonej w transportery opancerzone (TO) z reguły wyznaczane są do odwodu lub drugiego rzutu. Jako odwód sił głównych wykonują przede wszystkim zadania związane ze zwalczaniem desantów przeciwnika. Pododdziały na transporterach opancerzonych wyznaczane do drugiego rzutu będą mogły obsadzać rubieżne położone w głębi obrony, szczególnie na kierunkach trudnodostępnych dla wojsk przeciwnika. Ponadto, pododdziały na transporterach opancerzonych mogą być przydzielane jako wsparcie czołgów wykonujących kontratak. W pierwszym rzucie pododdziały wyposażonej w transportery opancerzone wykorzystuje się do obsadzania kierunków drugorzędnych. W razie uderzenia przeciwnika, będą zwalczać jego siły i powstrzymywać jego natarcie w czasie niezbędnym do wykonania manewru przez wojska własne z kierunków nieatakowanych. Pododdziały wyposażonej w transportery opancerzone mogą być również wykorzystane przed przednim skrajem obrony, głównie w celach rozpoznawczych. Jednak mogą być tylko tak oddalone, aby możliwe było wsparcie ich walki przez siły główne. W określonych sytuacjach pododdziały transporterów opancerzonych mogą być wyznaczane do wzmocnienia obrony i ochrony stanowisk dowodzenia, infrastruktury logistycznej oraz dróg dowozu i ewakuacji.

2.2 Zadania wozów bojowych w natarciu
Celem natarcia, niezależnie od sposobów jego prowadzenia, będzie pokonanie wojsk przeciwnika i opanowanie zajmowanego przez niego terenu. Mnożna to osiągnąć poprzez prażenie środków ogniowych i siły Żywej przeciwnika, w połączeniu z uderzeniem w głąb jego ugrupowania i zajęciem ważnych obiektów i rejonów (rubieżny). Warunkiem osiągnięcia tak zdefiniowanego celu jest szybkie tempo natarcia, rozciąganie ugrupowania bojowego przeciwnika i niszczenie go częściami. Zadania pododdziałów czołgów, bojowych wozów piechoty i transporterów opancerzonych w natarciu zależeć będą przede wszystkim od ich miejsca w ugrupowaniu bojowym, a także od tego, czy natarcie prowadzone jest w formie przełamania, pościgu czy też boju spotkaniowego.
W czasie przełamania obrony przeciwnika pododdziały czołgów z zasady wyznaczane będą do pierwszego rzutu. Celem ich działania będzie dokonanie wyłomu w strefie ciągłej obrony przeciwnika. Cel ten osiąga się wspólnie ze środkami wsparcia ogniowego poprzez zniszczenie środków przeciwpancernych i siły Żywej, wyjście na skrzydła i tyły oraz stworzenie warunków dogodnych do wprowadzenia kolejnych własnych sił i środków do walki. Silne opancerzenie, systemy kierowania ogniem oraz możliwość prowadzenia celnego ognia w ruchu sprawia, Że czołgi będą nadal najlepszym środkiem ogniowym do realizacji zadań podczas przełamania. Jeżeli w początkowej fazie natarcia zajdzie konieczność forsowania przeszkody wodnej lub pokonania głębokiej strefy ubezpieczeń (pasa
przesłaniania), to pododdziały czołgów wyznaczane są z reguły do drugiego rzutu. W określonych sytuacjach na bazie pododdziałów czołgów mogą być doraźnie tworzone elementy ugrupowania bojowego, takie jak oddziały wydzielone czy rajdowe. Do pościgu pododdziały czołgów i bojowych wozów piechoty przechodzą dopiero, gdy przeciwnik zacznie się wycofywać. Wtedy ich zadanie polega przede wszystkim na rozbiciu sił osłonowych i niedopuszczaniu do obsadzenia przez przeciwnika kolejnych rubieżny obrony. Jeśli przeciwnikowi uda się oderwać od ścigających wojsk i zorganizować obronę na rubieżny pośredniej, wtedy pododdziały czołgów i bojowe wozy piechoty dążyć będą do jej pokonania z marszu. Pododdziały wyposażonej w bojowe wozy piechoty (BWP) podczas natarcia w zasadzie wyznaczać się będzie do pierwszego rzutu na podobnych warunkach, jak pododdziały czołgów. Bojowe wozy piechoty w pierwszym rzucie będą wykonywać zadania wsparte siłą ognia czołgów. Samodzielnie bojowe wozy piechoty są wyznaczane do pierwszego rzutu w przypadku forsowania przeszkód wodnych, konieczności pokonywania głębokiej strefy ubezpieczeń bojowych lub pasa przesłaniania. W tej sytuacji pododdziały bojowych wozów piechoty prowadząc natarcie dążą do uchwycenia rubieżny terenowej (przyczółka) dogodnej do wprowadzenia czołgów.
Pododdziały wyposażonej w bojowe wozy piechoty wyznacza się też do drugiego rzutu w celu pełnego wykorzystania efektów walki pierwszego rzutu i spotęgowania uderzenia. Niekiedy drugorzutowe pododdziały bojowych wozów piechoty, szczególnie w czasie przełamania bardzo silnej, zawczasu przygotowanej obrony przeciwnika, będą wykonywać uderzenia na skrzydła punktów oporu związanych walką od czoła przez pododdziały czołgów. Pododdziały wyposażonej w bojowe wozy piechoty mogą również prowadzić działania w głębi ugrupowania przeciwnika, jako oddziały wydzielone. Będzie to miało większe znaczenie wtedy, gdy istnieje możliwość wprowadzenia ich do działania poprzez luki między broniącymi się oddziałami przeciwnika. Nużycie bojowych wozów piechoty jest najbardziej efektywne w czasie zwalczania obiektów rozmieszczonych na dużej przestrzeni lub położonych w terenie trudno dostępnym (lasy, rejony zurbanizowane). W takich sytuacjach poszczególne obiekty zwalcza piechota, a bojowe wozy piechoty wspierają jej walkę ogniem.
Ponadto bojowe wozy piechoty muszą w określonych sytuacjach zwalczać śmigłowce przeciwnika, chroniąc pododdziały piechoty i czołgi współdziałające z bojowymi wozami piechoty. W boju spotkaniowym pododdziały czołgów i bojowych wozów piechoty z reguły będą realizować zadania polegające na wykonywaniu uderzeń na skrzydła i tyły głównego zgrupowania przeciwnika. W działaniach zaczepnych nie przewiduje się wykorzystania transporterów opancerzonych do prowadzenia bezpośredniego natarcia. W niektórych sytuacjach pododdziały na transporterach opancerzonych mogą towarzyszyć pododdziałom pancernym i zmechanizowanym. Wówczas transportery opancerzone będą służyły jako środki transportu piechoty.
W czasie pościgu pododdziały wyposażonej w transportery opancerzone będą prowadzić w zasadzie pościg równoległy, zdążyć do wyprzedzenia przeciwnika wycofującego się pod naporem czołgów i bojowych wozów piechoty. Ich zadanie będzie polegać na przecięciu dróg wycofywania przeciwnika, szczególnie w rejonach kanalizujących ruch wojsk i wyprzedzeniu go w opanowaniu dogodnych rubieżny terenowych. W boju spotkaniowym pododdziały wyposażonej w transportery opancerzone mogą zdążyć do opanowania dogodnej rubieżny terenowej, wiążąc przeciwnika od czoła, zapewniając tym samym warunki do wykonania zadań przez czołgi i bojowe wozy piechoty. Ponadto należmy brać pod uwagę możliwość wykorzystania oddziałów posiadających wozy
bojowe w działaniach zaczepnych w terenie wysoko zurbanizowanym – w miastach. W mieście wozy bojowe muszą być przystosowane do zwalczania zlokalizowanych w budynkach punktów ogniowych zorganizowanych zarówno w piwnicach, jak i na dachach.

2.3 Zadania wozów bojowych w operacjach pokojowych
W wyniku nowej strategii Sojuszu Północnoatlantyckiego i większej aktywności organizacji międzynarodowych rozszerza się zakres zadań realizowanych przez siły zbrojne w sytuacjach kryzysowych. Coraz powszechniejszy staje się udział kontyngentów wojsk z próżnych krajów w misjach międzynarodowych mających charakter operacji pokojowych i stabilizacyjnych.
Operacje pokojowe, w których angażowane są wydzielone komponenty sił zbrojnych mogą być prowadzone w różnej formie. Zwykle obejmują one operacje polegające na utrzymaniu lub wymuszaniu pokoju. W operacjach o niskiej intensywności, takich jak operacje utrzymania pokoju, wozy bojowe wykorzystuje się w zadaniach specjalnych, między innymi do:
– patrolowania,
– konwojowania,
– ochrony obiektów,
– blokady i kontroli dróg.
Najczęściej do tych specyficznych zadań Używa się transporterów opancerzonych ze względu na ich ruchliwość i parametry uzbrojenia. Adekwatnie do zaistniałego zagrożenia podejmowane są działania angażujące wszelkie dostępne środki w celu doprowadzenia do przywrócenia pokoju. W operacjach pokojowych powyżej progu wojny, czyli operacjach wymuszania pokoju, wozy bojowe wykorzystuje się na tych samych zasadach, jak w operacjach wojennych, z jednym tylko zastrzeżeniem, Że zastosowanie przemocy musi być ograniczone do minimum.

3. Wymagania na uzbrojenie wozów bojowych
Rodzaj wozu bojowego i charakter działań, w którym jest Używany determinują wymagania jego uzbrojenia.

3.1 Czołgi
W czołgu wyróżnia się tzw. uzbrojenie główne i dodatkowe. Pierwsze z nich stanowi armata, mocowana niemal zawsze w wierzy obrotowej. Do drugiego zalicza się karabiny maszynowe (od jednego do trzech), wyrzutnie granatów dymnych oraz broń osobistą załogi. Wcześniejsze analizy dowodzą, Że podstawowe wymagania wobec armat czołgowych są następujące:
− duża szybkostrzelność;
− duża odległość strzału bezwzględnego oraz donośność;
− zdolność niszczenia celów silnie opancerzonych (w tym czołgów przeciwnika) oraz nieopancerzonych;
− duża prędkość maksymalna naprowadzania armaty na cel w obu płaszczyznach oraz jak
najmniejsza prędkość minimalna (jest to związane z precyzyjnym prowadzeniem odległego celu dla wypracowania poprawek);
− możliwość prowadzenia ognia podczas jazdy, w każdych warunkach pogodowych oraz o dowolnej porze doby;
− łatwa obsługa mechanizmów naprowadzania.
Należmy przy tym uwzględnić ograniczenia konstrukcyjne:
− wymiar średnicy łożyska wieży (wynikający z szerokości kadłuba);
− długość lufy musi być tak dobrana, aby zapewnić odpowiednie charakterystyki balistyczne
strzału i zminimalizować prawdopodobieństwo uderzania nią w podłoże podczas jazdy w terenie;
− masa i moment bezwładności wierzy i armaty nie może przekroczyć poziomu dopuszczalnego
ze względu na sprawność układu stabilizacji i naprowadzania;
− sposób zamocowania armaty w wierzy powinien umożliwiać jej szybką wymianę(lub samej
lufy) w warunkach polowych;
− szerokość części zamkowej nie morze wpływać na zbytnie zawężenie przedziału bojowego,
− gazy prochowe powinny być usuwane poza przedział bojowy.
Podczas analizy konfliktów zbrojnych z Użyciem współczesnych czołgów nasuwa się wniosek, Że czołg powinien posiadać uzbrojenie dodatkowe, po to by uzupełnić siłę ognia uzbrojenia głównego (armaty). Uzbrojenie dodatkowe pozwoliłoby zwalczać cele „mało opłacalne” lub te, których nie mnożna zniszczyć ogniem z armaty. Celami takimi są przede wszystkim piechota nieprzyjaciela oraz śmigłowce. Poza tym uzbrojenie dodatkowe umożliwiałoby zwalczanie celów nieopancerzonych w strefach martwych uzbrojenia głównego oraz skuteczne zwalczanie śmigłowców przeciwnika. Ponadto wyrzutnie granatów dymnych powinny postawić w jak najkrótszym czasie zasłonę dymną przed czołgiem na kierunku potencjalnego strzału.

3.2 Bojowe wozy piechoty
Z analizy zadań wykonywanych przez bojowe wozy piechoty wynika, Że ich uzbrojenie powinno umożliwiać skuteczną walkę z piechotą, celami lekko i silnie opancerzonymi oraz ze śmigłowcami i samolotami przeciwnika latającymi na niskim pułapie do 1500–2000 m oraz podjęcie walki z silnie opancerzonymi wozami bojowymi przeciwnika. Armata jako główne uzbrojenie bojowych wozów piechoty powinna umożliwiać prowadzenie celnego i skutecznego ognia w ruchu oraz do zwalczania we współdziałaniu z czołgami środków opancerzonych przeciwnika. Ponadto także umożliwia prowadzenie skutecznej walki ze śmigłowcami bojowymi. Z takich założeń wynikają główne zapotrzebowania na jej parametry techniczne. Armata powinna być wyposażona w układ stabilizacji, cechować się durzą szybkostrzelnością, umożliwiać prowadzenie skutecznego ognia pod dużymi kątami oraz być przystosowana do szybkiej zmiany rodzaju wystrzeliwanej
amunicji. Obecnie standartowym uzbrojeniem bojowych wozów piechoty są oprócz armat także wyrzutnie przeciwpancernych pocisków kierowanych. Jest to uzbrojenie dodatkowe, przeznaczone do zwalczania celów lekko i silnie opancerzonych – przede wszystkim czołgów. Przeciwpancerne pociski kierowane powinny umożliwiać prowadzenie skutecznego ognia na odległości do 3000 m i być zdolne przebić pancerz czołgów trzeciej generacji. Wartość zasięgu w granicach 3000 m wynika z zasięgu ognia skutecznego uzbrojenia głównego (armaty) współczesnych czołgów odpowiadającego tej odległości. Uzbrojenie dodatkowe – karabiny maszynowe czy granatniki automatyczne powinny umożliwiać zwalczanie celów nieopancerzonych w strefach martwych uzbrojenia głównego.

3.3 Transportery opancerzone
Z analizy zadań wykonywanych przez oddziały wyposażonej w transportery opancerzone mnożna wskazać dwie grupy wymagań na parametry taktyczno-techniczne ich uzbrojenia. Pierwsza grupa dotyczy zapewnienia przez transportery opancerzone wsparcia ogniem przewożonej piechoty. Parametry uzbrojenia powinny umożliwiać prażenie siły Żywej i lekko opancerzonych środków walki przeciwnika. Ponadto maksymalny kąt podniesienia armaty oraz charakterystyki wchodzącej w skład jednostki ognia amunicji powinny zapewnić możliwość zwalczania śmigłowców bojowych i nisko lecących samolotów. Druga grupa wymagań wynikających z prowadzonych działania, bardziej o charakterze rozjemczym i policyjnym niż militarnym, pociąga za sobą potrzebę modyfikacji wyposażenia, w tym i uzbrojenia transporterów opancerzonych. Doposażenie transporterów opancerzonych w specjalistyczne uzbrojenie lub amunicję specjalną, ułatwi wykonywanie zadań w operacjach pokojowych. W związku z powyższym transportery opancerzone powinny posiadać możliwość czasowego dozbrojenia (w zależności od potrzeb) w broń umożliwiającą prowadzenie ognia amunicją o szerokim wachlarzu zastosowań – od działania obezwładniającego do niszczenia sprzętu czy przeszkód technicznych.

4. Podsumowanie
Doświadczenia z przebiegu konfliktów zbrojnych ostatniego okresu (Afganistan, Zatoka Perska, Jugosławia i znów Zatoka Perska) wskazują, Że o ostatecznych wynikach operacji decydować będą zgrupowania wojsk wykonujących zadania na lądzie. W operacjach tych obraz pola walki kształtować będą trzy elementy (czynniki) walki zbrojnej: rażenie, ruch i informacja. Jednostki pancerne i zmechanizowane wyposażone w opancerzone wozy bojowe będą nadal podstawową siłą uderzeniową współczesnych wojsk lądowych. Dowodzą tego wnioski z operacji „Pustynna Burza” i „Iracka Wolność”. Wozy bojowe charakteryzują się wysoką manewrowością i zdolnością pokonywania terenu oraz dużą siłą ognia. Stanowią główną siłę uderzeniową wojsk lądowych. Mogą być też wykorzystywane w obronie do tworzenia manewrowych zapór pancernych na kierunkach natarcia przeciwnika oraz do wykonywania przeciwuderzenia.
Zakres zadań wykonywanych przez czołgi, bojowe wozy piechoty i transportery opancerzone zostanie poszerza się o zwalczanie śmigłowców bojowych, rakiet
przeciwpancernych i celów ukrytych.. Z przeprowadzonych analiz wynika, Że uzbrojenie wozów bojowych musi być na tyle uniwersalne, aby z powodzeniem realizować zadania zarówno w walce, jak i w operacjach o charakterze pokojowym. Powinno umożliwiać skuteczne zwalczanie naziemnych celów opancerzonych (tj. wozów bojowych przeciwnika), naziemnych celów nieopancerzonych (piechoty, pojazdów nieopancerzonych, umocnień polowych) oraz celów powietrznych.

Literatura
[1] Z. Pankowski, Uzbrojenie wozów bojowych. Ministerstwo Obrony Narodowej. Warszawa
1987.
[2] I. Witkowski, Czołgi ’97, WIS, Warszawa 1996.
[3] M. Paluszyński, Kluczowa rola lotnictwa śmigłowcowego sprzymierzonych w operacji
„Pustynna Burza”, „Przegląd WLiOP”, nr 12, Warszawa 1991.
[4] Analiza potrzeb zwalczania śmigłowców na współczesnym polu walki, praca pod
kierownictwem A. Tomaszewskigo, Warszawa 2001.
[5] The Lessons of the Iraq War: Main Report Eleventh Working Draft: July 21, 2003.
[6] Analiza przewidywanych form działań taktyczno-operacyjnych. Rola i zadania
opancerzonych wozów bojowych (czołgów, BWP, transporterów opancerzonych) oraz
podstawowe wymagania taktyczne na wyżej wymienione wozy, praca zbiorowa pod kier.
Z. Ścibiorek, .AON, Warszawa 1994.

Uniwersalna platforma bojowa polskich Wojsk Lądowych XXI wieku, która dzięki modułowej architekturze może być lekkim czołgiem, wozem wsparcia, rozpoznania, czy gąsienicowym bwp, z wymiennymi, dostosowanymi do wymagań użytkownika, systemami napędowymi, obserwacji i walki [...]

Nie wiem po co o tym dyskutować...

Dobre pytania.

Szczerze mówiąc liczyłem że się koledzy ucieszą z fajnego niusa :-)

Ależ się cieszymy :)

Grey napisał(a):

Uniwersalna platforma bojowa polskich Wojsk Lądowych XXI wieku, która dzięki modułowej architekturze może być lekkim czołgiem, wozem wsparcia, rozpoznania, czy gąsienicowym bwp, z wymiennymi, dostosowanymi do wymagań użytkownika, systemami napędowymi, obserwacji i walki [...]

A czy będzie wersja ASG? ;)

ZibiD napisał(a):A czy będzie wersja ASG? ;)

W maju w sprzedaży. Będzie wersja Challenge Kit do samodzielnego montażu oraz normalna z gwarancją. Będzie też podział na ECO z korpusem z ABS'u oraz Deluxe z pokrowcem i tłumikiem ;-).

A tak swoją drogą - dzięki Python za niusa. Ciekawe, nie powiem. Niestety idea chyba umrze jak większość fajnych pomysłów w tym kraju.

Vintersky napisał(a):W maju w sprzedaży. Będzie wersja Challenge Kit do samodzielnego montażu oraz normalna z gwarancją. Będzie też podział na ECO z korpusem z ABS'u oraz Deluxe z pokrowcem i tłumikiem ;-).

A w metaliku? Chciałbym różowy ;-)

FRAGER napisał(a):Traktat o Konwencjonalnych Siłach Zbrojnych w Europie mówi że czołgiem jest opancerzony wóz bojowy o masie nie mniejszej niż 16,5 t, uzbrojony w armatę kalibru przynajmniej 75 mm, mocowaną w obrotowej wieży.

No i znowu znalazłem lukę :D.

Tadada: http://en.wikipedia.org/wiki/BMP-3

BMP-4

Masa nie mniejsza niż 16.5 T (Nasz BMP ma 18,7 T)
Uzbrojony w armatę kalibru 75 lub powyżej. Nasz BMP-4 uzbrojony jest cyt:
"100 mm gun/launcher 2A70, 30 mm autocannon 2A72"
Obrotowa wieża jest :)

Czyli BMP-4 jest czołgiem ! :D

Ja myślę, że to czy coś jest czołgiem czy nie... o tym raczej decyduje producent, bo sam najlepiej wie co chce osiągnąć. I w zależności od tego co mu wyjdzie to tak to nazwie :).

Ślicznie wygląda na tej wizualizacji, tak samo ładnie jak makieta PZL 130 Skorpion. Szanse na realizację tego projektu są jak sądzę podobne

Koncepcyjnie jest to bardzo zbliżone do CV 90 120, czyli lekkiego czołgu na bazie BWP CV 90 onegdaj intensywnie promowanego u nas.
http://www.army-technology.com/projects ... v9010.html

Etykieta czy jest to "prawdziwy" czołg czy może jakiś crossover są mniej ważne . Istotne są mozliwości bojowe, zdolność przetrwania, napęd itp .td.

Najciekawsze, że tak bywa klasyfikowany :)
http://www.fas.org/man/dod-101/sys/land/row/bmp-3.htm

The BMP-3 [BMP = Boyevaya Mashina Pyekhota - Infantry Fighting Vehicle], which represents a totally different design concept from BMP-1/2, is a light tank that can hold a squad of infantry.

Echelon4 napisał(a):

FRAGER napisał(a):Traktat o Konwencjonalnych Siłach Zbrojnych w Europie mówi że czołgiem jest opancerzony wóz bojowy o masie nie mniejszej niż 16,5 t, uzbrojony w armatę kalibru przynajmniej 75 mm, mocowaną w obrotowej wieży.

No i znowu znalazłem lukę :D.
...

Oczywiście masz racje, i kłopot w tym że takie luki można znaleźć do chyba każdej znanej definicji czołgu.
W materiałach z uczelni mam pdfa od wykładowcy który przez 12 stron tekstu próbuje definiować czołg i jego klasyfikację. Wynika z tych 12 stron że definicja czołgu zmieniała się odkąd stworzono pierwszy czołg i będzie się zmieniać.

Nie ma co się nad tym rozwodzić. Każdy wie co to czołg i tyle:)

Trochę luzu

Ale to jest działo pancerne, bo nie ma obrotowej wieży.

Konrad ''Owca'' napisał(a):Ale to jest działo pancerne, bo nie ma obrotowej wieży.

A taki strv 103, też nie ma obrotowej wieży a czołgiem jest, z drugiej strony są działa "pancerne" (?) z obrotową wieżą

http://pl.wikipedia.org/wiki/Stridsvagn_103

Dzięki yamnick, nie wiedziałem o tym cudzie, a jest naprawdę ciekawy. Sztandarowy przykład jak strategia wojenna (nastawienie na obronę) i ukształtwoanie terenu (lekkość) wpływa na rozwiązania techniczne.

Patrząc na to cudo jest rzeczywiście podobne do czołgu Szwedzkiego strv.
Prawdopodobnie w tej konstrukcji chodzi bezpieczeństwo załogi, która to będzie umieszczona w kadłubie z tyłu czołgu. Wieża natomiast będzie zautomatyzowaną platformą przenoszącą uzbrojenie. Podobnie ( ale nie tak samo)jest także w izraelskim czołgu Merkava. Przeniesienie napędu na przód wozu bojowego zmniejsza obrażenia załogi podczas czołowego ataku.

Vlad, akurat podobieństw do strv nie widzę , za to do czołgowej wersji CV 90 sporo. Z rysunku nie wynika jednoznacznie że silnik będzie z przodu jak w Merkawie, może raczej z boku (puma i inne bwp). ale rzeczywiście wieża wygląda na bezzałogową. Sama koncepcja bezzalogowej wieży i układo konstrukcyjnego nie jest nowa, pierwszy raz spotkałem się z nią ok 1989 a'propos baaardzo perspektywicznego czołgu FST - Future Soviet Tank który okazał sięjak wiele podobnych sowieckich/rosyjskich pomysłów propagandowym humbugiem. Tyle że nam miała być armata 150 mm - o'jaka wielka - pod każdym kołem żelazna belka .

Fakt, tak masz rację strv jest bezwieżowy i wszystko jest w kadłubie. Chodziło mi o koncepcję umieszczenia załogi, jednostki napędowej, automatyzacji ładowania, układu obserwacji etc.

ludzie tacy starzy ta tacy...
każde dziecko wie jak wygląda czołg i rozpozna bezbłęnie :-)
i nie ma znaczenia czy ma ruchomą wierzę, 16t, czy inne wodotryski

Buhahahahaha :D

T-35, klasyka gatunku :)

On jest taki ... rosyjsko-radziecki. Duży, ciężki i bez sensu

Echelon jesli dla Ciebie zrodlem wiedzy jest Wikipedia to zes mnie zaskoczyl :)

Edit:
jedyne do czego podobny jest SRTV to niemiecki drugowojenny Stug Ausf i tu rozne wariacje:

na tamte czasy wcale nie bez sensu

Ptasiek napisał(a):jedyne do czego podobny jest SRTV to niemiecki drugowojenny Stug Ausf i tu rozne wariacje:

Tu bym polimeryzował :)

Stug to było klasyczne działo pancerne, Strv był bliższy funkcjonalnie Jagdpanterze lub Jagdpanzerowi IV jako narzędzie do zwalczania czołgów przeciwnika.

Dalej napisał(a):na tamte czasy wcale nie bez sensu

Bezsensu... nawet jak na tamte czasy :).

@ Ptasiek ... nie jestem pr0 znawcą. Nie wstydzę się korzystać z netu.A wiki jak wiki bywa pomocne.

Sam jesteś bez sensu. Poczytaj troche synek.

Dalej napisał(a):Sam jesteś bez sensu. Poczytaj troche synek.

To nadal o T-35 ? Jeżeli tak to będę zobowiązany za linki czy inne odnośniki do źródeł z których wynika że koncepcja wielkich , wielowieżowych potworów na gąsienicach w jakimkolwiek okresie się sprawdziła.

Nie chodzi o to ile wież, a o to że koncepcja czołgów ciężkich, czy czołgów przełamania, której jednym z reprezentantów był T-35, nie była zła. CCCP-owcy jako pierwsi wprowadzili ciężkie czołgi, chociaż ich koncepcja istniała od dłuższego czasu.
Miał sensowny pancerz i uzbrojenie pozwalające na niszczenie ówczesnych czołgów niemieckich.
Nie twierdzę że był super fifa rafa, ale główny powód do śmiechu budzi to że miał 5 wież, a nie całościowa ocena pojazdu.
Uważam że na 1937 rok i później była to całkiem przyzwoita maszyna, porównując z maszynami innych państw.

Dalej Rosjanom oprócz T35 wyszedl pozniej bardzo ciezki trudny do unieszkodliwienia KW-2....

wiem :)

Dalej napisał(a):Uważam że na 1937 rok i później była to całkiem przyzwoita maszyna, porównując z maszynami innych państw.

Nie była ponieważ

- była jednak słabo opancerzona w porównaniu z masą i wielkością
- koncepcja osobnego działa do niszczenia umocnień i aramatek ppanc mniejszego kalibru okazała się porażką niezależnie od układu : barbeta-wieża (Char B1, M3) czy wielowieżowego jak w T35
- własności trakcyjne miała żałosne z powodu wymiarów i niskiej mocy jednostkowej
- awaryjność była wyskoka nawet jak na radzieckie standardy

Ogromne, cieżkie czołgi okazały się ślepą uliczką w każdym przypadku od T35 do Maus-a, a gatunek ten wyginął bezpowrotnie niedługo po 2 WŚ. IS-3 z masą poniżej 50 t nie był moim zdaniem czymś pośrednim i się nie liczy, ale taki Konigtiger już był średnio udany

Ja bym się nie zgodził w tym punkcie że osobiście wolę nazywać dzisiejsze czołgi jako ciężkie a nie średnie, chodź wiem że to sprzeczne z nomenklaturą.

A ja wolę nazwę podstawowe... ale nie wiem czy ktoś zauważył, że w wątku Nowy Polski Czołg trwa rozmowa o Starym Radzieckim Czołgu...

Zauważyłem, ale przynajmniej można sobie podyskutować na poważne tematy dotyczące poważnego sprzętu a nie o zabawkach na plastikowe kuleczki i udawaniu komandosów w weekendy :)

ja nie udaje ja jestem Gromowcem.....

Wy tu czas tracicie na jałowa dyspute a tym czasem polska zbrojeniówka projekt wdrozyła i powstał prototyp !

Dalej napisał(a):Sam jesteś bez sensu. Poczytaj troche synek.

Czytałem czytałem synek i jest bezsensu. Totalnie się to nie sprawdziło, możesz mi wierzyć albo nie ale naprawdę sporo się tym interesowałem.
Nie twierdzę, że tak jak Ty mam w 100% racje, ale przynajmniej się nie uważam za Boga w tym temacie...

PS: Poczytaj dokładniej.

Konrad ''Owca'' napisał(a):http://www.psych.waw.pl/klinika01.html

To kiedy można Cię odwiedzać i kto jest lekarzem prowadzącym. Tak coś się obawiałem po wątkach spamowych że analno-fekalna obsesja źle się skończy :(

Ptasiek napisał(a):ja nie udaje ja jestem Gromowcem.....

gromkowcem

Nie kpij bo Cie tym rozjade:) http://www.onet.tv/ostatni-wojenny-lup, ... klip.html#

Był ktoś na MSPO i widział tą platformę??
Jakieś zdjęcia??