Dotkliwy brak broni wsparcia piechoty spowodował konieczność próby skonstruowania w Powstaniu Warszawskim m.in.: 75 mm granatnika z pociskiem przeciwpancernym brzechwowym (inż. Zbigniew Pączkowski, inż. Ludomir Heger), 80 mm granatnika z pociskiem przeciwpancernym zapalającym, 80 mm moździerza (inż. Mieczysław Łopuski, inż. Eugeniusz Żochowski), 120 mm moździerza itp.
Broń pancerna:
Podczas Powstania Warszawskiego skonstruowano, na podwoziu ciężarówki „Chevrolet”, samochód pancerny, który nazwano „Kubuś”. Jego twórcami byli: inż. Walerian Bielecki ps. „Jan” i Józef Fernik ps. „Globus".
8 sierpnia 1944 - decyzja o budowie.
23 sierpnia 1944 - atak razem z transporterem "Jaś" (przemianowanym później na "Szarego Wilka") na Uniwersytet Warszawski. Kierowca - sierżant Fijałkowski.
2 września 1944 - atak razem z transporterem "Szary Wilk" na Uniwersytet Warszawski.
6 września 1944 - unieruchomienie i utrata.
"Szary Wilk" (wcześniejsze nazwy: "Wiking", "Jaś") – nazwa polskiego transportera opancerzonego, użytego w czasie powstania warszawskiego. Był to oryginalnie niemiecki półgąsienicowy transporter opancerzony typu Sd.Kfz.251/3 Ausf.D, należący do Dywizji Pancernej SS Wiking, zdobyty 14 sierpnia 1944 przez żołnierzy 2 kompanii por. "Jasia" VIII Zgrupowania Krybar. Został następnie przekazany kolumnie motorowej por. Wacława Jastrzębowskiego - ps. "Aspira", do plutonu samochodów pancernych por. Jerzego Wernera - ps. "Wydra". Przez krótki okres nosił nazwę "Wiking" (od jednostki niemieckiej), szybko zmienioną na "Jaś" (od pseudonimu dowódcy kompanii, która go zdobyła).
23 sierpnia 1944, wraz z samochodem pancernym "Kubuś", "Jaś" został użyty do szturmu na opanowany przez Niemców Uniwersytet Warszawski. Atak ten nie powiódł się, poniósł przy tym śmierć dowódca transportera, plut. pchor. Adam Dewicz - ps. "Szary Wilk". Po wycofaniu polskich oddziałów, transporter opancerzony został przemianowany na "Szary Wilk". Wziął następnie udział w kolejnej próbie ataku na Uniwersytet 2 września, również nieudanej. Był używany przez powstańców do 6 września.
Transporter opancerzony "Szary Wilk" został przez powstańców zmodyfikowany w ten sposób w stosunku do oryginalnego pojazdu, że odkryty od góry przedział bojowy został zakryty dwiema pancernymi klapami, otwierającymi się na boki i w pozycji zamkniętej tworzącymi spadzisty dach. Między krawędziami burt pojazdu, a podniesionymi klapami były szczeliny, przez które żołnierze desantu mogli prowadzić ogień z broni strzeleckiej.
Żródła: Wikipedia i
http://www.polishresistance-ak.org/25%20Artykul.htm